"Chen Taijiquan - równowaga pomiędzy twardością a miękkością, szybkością a powolnością". Świat Neijia Nr 28 (luty 2003) |
![]() |
![]() |
![]() |
Napisany przez : Konrad Dynarowicz |
Chen Taijiquan CHEN TAIJIQUAN: RÓWNOWAGA POMIĘDZY TWARDOŚCIĄ A MIĘKKOŚCIĄ, SZYBKOŚCIĄ A POWOLNOŚCIĄ Sama miękkość (rou) bez twardości (gang) oznacza miękki styl walki;
Najbardziej rozpowszechnionym, a co za tym idzie najbardziej znanym stylem Taijiquan jest styl Yang, charakteryzujący się powolnymi, spokojnymi i płynnymi ruchami. I tak właśnie Taijiquan postrzegane jest w powszechnym odbiorze. Dlatego też kiedy ludzie widzą kogoś wykonującego formę stylu Chen Taijiquan, zawierającą również szybkie i mocne ruchy, dość często zadają sobie pytanie: "Czy to także jest Taijiquan?". W formach stylu Chen Taijiquan są liczne ruchy z fajing (z eksplodującym użyciem siły), szczególnie w "Pao Cui" ("Wybuchowych Pięściach"), drugiej formie ręcznej stylu. Dlatego też charakterystyczną cechą stylu Chen jest połączenie ze sobą twardych i miękkich ruchów oraz wykonywanie ich w szybkim jak i wolnym tempie. Kiedy chcemy użyć Chen Taiji w walce, jak można to zrobić nie używając w ogóle siły?! Chcę wyraźnie podkreślić, że zarówno ruchy rozluźnione jak i wykonywane powoli są metodą treningową a nie celem treningu. Jak mówił Chen Zhaopei:
W związku z tym podstawowym sposobem ćwiczenia jest rozluźnienie (song), umożliwiające osiągnięcie miękkości (rou). Dzięki osiągnięciu stanu rozluźnienia i miękkości można rozwinąć twardość (gang). Dzięki ćwiczeniu chansijing (energii rozwijania jedwabnego kokonu) miękkość ulega koncentracji, a więc może być skupiona w konkretnym miejscu ciała. Poprzez nagłe uwolnienie energia staje się twarda. W swoim tekście "Trening sparingu" Chen Zhaokui (1928-1981) pisał:
Mówi się, że szybkość i powolność w ruchach formy Taijiquan odnosi się nie tylko do zewnętrznego kształtu ruchów, ale również do manifestacji wewnętrznych ruchów na zewnątrz. Tak więc szybkie i wolne ruchy powinny powstawać w naturalny sposób jako wyraz naszego wnętrza. Wielu ludziom, którzy ćwiczą wydaje się, że siła pokona miękkość, a szybkość jest o wiele o wiele bardziej efektywna od powolności. W tym momencie chcę zauważyć i podkreślić, że wykonywanie szybkich ruchów zanim staną się zakorzenione i będą posiadać właściwą strukturę, powodują zarówno niedokładne ich wykonywanie jak i utratę efektywności działania. Spokój umysłu konieczny jest by móc dokładnie wykonywać ruchy. Brak cierpliwości i spokoju wprowadza zamieszanie. Spokój umysłu pozwala qi (energii wewnętrznej) podążać za intencją. Ćwiczenie wolnych ruchów pomaga wzmacniać qi, polepsza stan zdrowia i żywotność ciała, wrastają dzięki temu nasze umiejętności. Ćwiczący Chen Taijiquan stara się poszukiwać jedności ruchu całego ciała. Staje się to możliwe dzięki ćwiczeniu chansijing. Użycie ruchów po spirali jest jedną z charakterystycznych cech Chen Taijiquan. Dzięki temu można wykorzystać 100% siły naszego ciała. Umożliwia to m.in. trening form, który angażuje zarówno nasze ciało jak i umysł. Chen Zhaokui postrzegał ćwiczenie form ręcznych (a szczególnie laojia yilu - pierwszej formy starego stylu) jako podstawy na której budowane są umiejętności Chen Taijiquan. Wytrwała praktyka laojia yilu rozwija energię wewnętrzną ćwiczącego i stabilność ruchów dzięki ćwiczeniu chansijing. Laojia erlu - "Wybuchowe pięści" uczą również użycia energii i przygotowują do walki z kilkoma przeciwnikami. Tradycyjna wiedza sugeruje, że trening nie będzie kompletny zanim nie opanuje się obu form. Jednoczesny trening obu form konsoliduje energię i pomagają wyrażać w ruchach. Taijiquan jest złożoną ale jednocześnie praktyczną sztuką walki. Jeśli ćwiczymy Taiji ze zrozumieniem stojących za nim zasad i wewnętrznych umiejętności wtedy nie będą to "kwieciste pięści" (w ten sposób w chińskich systemach określa się powierzchowne i nierealistyczne ćwiczenie sztuk walki).
|